rozbudowa zespołu szkół

Projekt polegał na rozbudowie i nadbudowie istniejącego zespołu szkół w Koszecinie na potrzeby klas nauczania początkowego

Należało również rozwiązać istniejące w budynku bariery architektoniczne oraz niedobór węzłów sanitarnych

Budynek szkoły w Koszęcinie jest w rzeczywistości zespołem budynków powstałych w różnym czasie

Zasadnicza bryła wraz z małą salą gimnastyczną powstały w latach 30-tych XX w.

W późniejszym okresie szkoła została rozbudowana o budynek gimnazjum oraz salę sportową

W roku 2010 miała miejsce termomodernizacja, która zatarła oryginalne cechy stylistyczne pierwotnego budynku, narzucając zupełnie obcą, agresywną kolorystykę i wprowadzając nieistniejące wcześniej detale

Obowiązujący plan miejscowy nie pozostawiał wiele możliwości na lokalizację nowej kubatury, ponieważ linię zabudowy od strony dwóch ulic, przy których usytuowany jest zespół, ustalono jako nieprzekraczalną

W tej sytuacji zaproponowano zabudowę narożnika na przedłużeniu głównego korpusu szkoły oraz skrzydła mieszczącego małą salę gimnastyczną

Dużą trudność stanowiła kwestia wpisania nowej kubatury w jarmarkową kolorystykę elewacji

Pierwotna bryła szkoły z lat trzydziestych XX w., z uwagi na kompozycję opartą o osiowość i symetrię, nie pozwalała na kontynuację formy

Dlatego zdecydowano się na formę inną, nienawiązującą do istniejącej, za to podporządkowaną funkcji - zaprojektowano długie poziome pasy okien zapewniające odpowiednią ilość światła przy niekorzystnej dla pomieszczeń dydaktycznych orientacji - północnej i zachodniej

Aby dodatkowo doświetlić położone głębiej hole komunikacyjne, w klasach zastosowano drzwi z naświetlami górnymi sięgającymi sufitu

Nowa część szkoły mieści:

- hol wejściowy, szatnię, świetlicę - w poziomie podwyższonego parteru

- dwie sale lekcyjne z aneksami rekreacyjno-wypoczynkowymi, węzeł sanitarny - na piętrze

Poziomy kondygnacji w części nowej zostały przesunięte w stosunku do części starej o pół kondygnacji, dzięki czemu połączenie komunikacyjne ze starą częścią odbywa się na trzech poziomach - pogrążonego parteru, parteru wysokiego oraz piętra

Problem dostępności dla osób poruszających się na wózkach rozwiązano, lokalizując windę na styku części nowej i starej, z obustronnym dostępem i rozlokowaniem przystanków co pół piętra